«Άδεια Καρέκλα»

Αγαπάμε τα έπιπλά μας,
όχι τόσο για τη χρηστικότητά τους,
όσο για αυτούς που τα χρησιμοποίησαν,
τα άγγιξαν, ξάπλωσαν και κάθισαν πάνω τους,
πείνασαν, δίψασαν, έφαγαν, ήπιαν,
ξαπόστασαν, κοιμήθηκαν, ονειρεύτηκαν,
μίλησαν, φώναξαν, φιλονίκησαν.
Βλέπουμε τα ολογράμματά τους να ζουν,
σε επανάληψη, σκηνές του παρελθόντος.
Κι αν φερόμαστε με σεβασμό σε μια καρέκλα,
δεν είναι από φόρο τιμής στον δημιουργό της,
παρά από φόβο μην καταστρέψουμε
τα δακτυλικά αποτυπώματα και τη σκιά
του τελευταίου χρήστη της.

Παρασκευή Παπία, «Άδεια Καρέκλα» (από την ποιητική συλλογή: “Φυσικά αίτια”), εκδόσεις Συρτάρι, 2022.

Ακούστε το ποίημα εδώ: