Ο κινηματογράφος αποτελεί μια σύγχρονη και βασική ιστορική πηγή, είτε πρόκειται για ντοκιμαντέρείτε για ταινίες μυθοπλασίας, καθώς έμμεσα δίνει πληροφορίες που σχετίζονται με το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Το διεθνές κινηματογραφικό υλικό είναι πλούσιο σε ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο. Οι ιστορικές αυτές ταινίες ανασύρουν τη μνήμη και ο θεατής καλείται να κάνει μια ‘φιλμική ανάγνωση της ιστορίας’, κατά τον θεωριστή Marc Ferrο. Οφείλει, βέβαια, να σκέφτεται κριτικά και να αντιλαμβάνεται ότι η κάθε ταινία αποτελεί προϊόν της υπάρχουσας κυρίαρχης ιδεολογίας και κοινωνικής πραγματικότητας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παράλληλα δεν είναι και ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Με τα «Μαγνητικά πεδία», ο Γιώργος Γούσης, που μας εξέπληξε με τα graphic novels “Ερωτόκριτος”, “Φεστιβάλ” και “Ληστές”, τώρα μας αποκαλύπτει το σκηνοθετικό του ταλέντο και στη μυθοπλασία με ένα λιτό, χειροποίητο, όσο και αφοπλιστικά συγκινητικό road movie. Οπλισμένος με μια miniDV κάμερα και αξιοποιώντας τα καταπράσινα τοπία της Κεφαλονιάς, τα οποία τον χειμώνα έχουν μια σχεδόν απόκοσμη ομορφιά, παρέα με τον Γιώργο Κουτσαλιάρη στη διεύθυνση φωτογραφίας, ο Γούσης παραδίδει μια ταινία που μοιάζει βγαλμένη από τα ‘90s και φωλιάζει στην καρδιά του θεατή με έναν σχεδόν αθόρυβο τρόπο, αποπνέοντας αυτή τη ζεστασιά που σταδιακά νιώθουν οι δύο ήρωες να δημιουργείται ανάμεσά τους. Απαλλαγμένος από οποιαδήποτε πρόθεση εντυπωσιασμού, ακολουθεί την Έλενα και τον Αντώνη, δύο ανθρώπους που κουβαλάνε το δικό τους φορτίο και αναζητούν αυτό το αίσθημα οικειότητας που κάνει όλα τα πράγματα στη ζωή λίγο πιο υποφερτά. Η ταινία αναπάντεχα κέρδισε 6 βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι είναι υποψήφια για 7 βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Τα “Μήλα” (Apples) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Νίκου με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη και αφηγείται το χρονικό μιας αναπάντεχης επιδημίας, όταν οι άνθρωποι μιας πόλης εμφανίζουν ξαφνική αμνησία και δεν μπορούν να θυμηθούν τίποτα για τον εαυτό τους και την ζωη τους. Παρά την δύσκολη κινηματογραφική χρονιά λόγω της πανδημίας τα Μήλαδιέγραψαν μια λαμπρή διαδρομή σε φεστιβάλ, όπως αυτό του Τορόντο, στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα Ορίζοντες του 77ου Φεστιβάλ Βενετίας και φυσικά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Προβλήθηκε σε πάνω από 35 χώρες και υποβλήθηκε και για τα Όσκαρ, αν και δεν κατάφερε να βγει υποψήφια. Στην απήχηση της ταινίας βοήθησε η στήριξη της Κέιτ Μπλάνσετ η οποία προώθησε την ταινία στην Αμερική ως executive producer χαρακτηρίζοντας την «μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία».
Eνας 40χρονος άντρας, ο Άρης, τριγυρίζει στο απεριποίητο, ακατάστατο διαμέρισμά του με εμφανή σημάδια κατάθλιψης. Κλείνει την πόρτα πίσω του και βγαίνει στο δρόμο. Σε έναν κόσμο αλλόκοτο. Σε μια Αθήνα χτυπημένη από μία ανεξήγητη πανδημία: οι κάτοικοί της, ξαφνικά, ξεχνούν. Ποιοι είναι, τι κάνουν, πού πήγαιναν, πού είναι το σπίτι τους, υπάρχει κάποιος που τους περιμένει εκεί; Την μία στιγμή τον παίρνει ο ύπνος στη νυχτερινή διαδρομή του αστικού λεωφορείου κι την άλλη ξυπνά στο τέρμα χωρίς να θυμάται τίποτα. Χαμένος. Ένα ακόμα κρούσμα. Το Νο 14842. Στο σιωπηλό χάος της πανδημίας, ο Άρης μένει φαινομενικά μόνος και «αδιεκδίκητος» από συγγενείς και φίλους και, όπως ορίζει το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης, γιατροί τον περιμαζεύουν και τον οδηγούν στα ειδικά κέντρα αποκατάστασης μνήμης. Ολοι στα γύρω δωμάτια, γυναίκες και άντρες διαφορετικών ηλικιών, χωρίς ταυτότητα, περιμένουν να τους αναζητήσουν οι αγαπημένοι τους. Εκτός κι αν κι εκείνοι πάσχουν από την ίδια μυστηριώδη αμνησία. Εκτός κι αν δεν τους αγαπά κανείς.
Το «Έτερος Εγώ» και ο εκκεντρικός καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (κατά κόσμον Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) δεν χρειάζονται πλέον συστάσεις στο ελληνικό – και όχι μόνο – κοινό.
Το 2016 απολαύσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες το υπέροχο αστυνομικό θρίλερ «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια που κέρδισε το Βραβείο Κοινού στα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, LAGFF και LIEGE. Η ταινία χειροκροτήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγες ελληνικές παραγωγές και μόλις πέρσι, το 2019, ακολούθησε η – άτυπη – συνέχειά της, η τηλεοπτική σειρά «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» (βασισμένο σε μια ιδέα των Σωτήρη Τσαφούλια και Παναγιώτη Ιωσηφέλλη και σε σενάριο του Σωτήρη Τσαφούλια με την Κατερίνα Φιλιώτου).
Η πλοκή ξεκινάει, όταν μια σειρά δολοφονιών θορυβεί τις αστυνομικές αρχές, καθώς άγνωστα σύμβολα εντοπίζονται στον τόπο κάθε εγκλήματος. Όταν όλα τα στοιχεία των ερευνών γύρω από τον δράστη σκιαγραφούν το προφίλ ενός serial killer, επιστρατεύεται – για ακόμα μία φορά – ο εκκεντρικός, πλην όμως χαρισματικός καθηγητής εγκληματολογίας, Δημήτρης Λαΐνης που τον υποδύεται κι εδώ όπως και στην ταινία ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Ο καθηγητής καλείται να βρει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις συνεχόμενες δολοφονίες, να αποκρυπτογραφήσει τη σημασία των συμβόλων και να λύσει ακόμα ένα μυστήριο.
Χωρισμένο σε οκτώ επεισόδια και δοσμένο σαν θρίλερ μοντέρνας γραφής με στρωτή αφήγηση και πλοκή που καταφέρνει να χτίζει το σασπένς επεισόδιο το επεισόδιο με αποκορύφωμα ένα φινάλε απίστευτα ανατρεπτικό, το «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» – σε παραγωγή της Cosmote Tv – δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ξένες παραγωγές διεθνών προδιαγραφών.
Αυτή τη φορά, οι δολοφονίες ακολουθούν τους άθλους του Θησέα, και ο ιδιοφυής καθηγητής μαζί με τους αστυνομικούς Απόστολο Μπαρασόπουλο (Μάνος Βακούσης) και Παντελή Σκλαβή (Πέτρος Λαγούτης) θα πρέπει να αποκρυπτογραφήσει τη σημασία των συμβόλων του Θησέα και να προβλέψει την επόμενη κίνηση του δολοφόνου. Χωρίς να σας προδώσουμε περισσότερα σας παραθέτουμε παρακάτω 10 στοιχεία που θα σας βοηθήσουν να φτάσετε πρώτοι… στον δολοφόνο!
Τα γεγονότα της σειράς «Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές» εξελίσσονται 2 χρόνια μετά από τα όσα συνέβησαν στην κινηματογραφική ταινία.
Πρωταγωνιστής είναι και ο εδώ ο εκκεντρικός καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (που τον υποδύεται κι εδώ όπως και στην ταινία ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης), οποίος έρχεται αντιμέτωπος με έναν ακόμη ιδιόρρυθμο serial killer, ο οποίος δολοφονεί τα θύματά του με βάση τους άθλους του Θησέα.
Η υπόθεση φτάνει στον Λαΐνη μετά από ένα περίεργο δέμα που λαμβάνει, ενώ αυτή την φορά ο καθηγητής συνεργάζεται πιο στενά με την Αστυνομία και τον προϊστάμενο του τμήματος ανθρωποκτονιών Απόστολο Μπαρασόπουλο (Μάνος Βακούσης), ο οποίος βρίσκεται λίγους μήνες πριν την σύνταξή του.
Η πρώτη δολοφονία εξελίσσεται σε ένα ψυχιατρείο, ενώ η σειρά παίζει για άλλη μια φορά με την ηθική του πόσο πραγματικά μπορεί κάποιος να θεωρείται «κακός» αν δολοφονεί μόνο άλλους δολοφόνους και βιαστές.
Οι δολοφονίες εστιάζουν αρκετά στο gore, με τα τρία πρώτα θύματά του να είναι το ένα πιο άγρια δολοφονημένο από το προηγούμενο.
Οι ύποπτοι μέχρι στιγμής αρκετοί: ο διευθυντής της ψυχιατρικής κλινικής Φίλιππος Λαζαρίδης (Ακης Σακελλαρίου) φαίνεται πως γνωρίζει περισσότερα πράγματα από όσα λέει, ένας από τους νοσοκόμους του ψυχιατρείου (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος) κρύβει αρκετά μυστικά, αλλά και ο συνάδελφος του Λαΐνη στο πανεπιστήμιο (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) με τις υπερβολικά «καλές» γνώσεις του για τους άθλους του Θησέα.
Ο Λαϊνης προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τα όσα συνέβησαν στο φινάλε της ταινίας, ενώ είναι φανερό πως είναι ευάλωτος, μετέωρος και μόνος.
Στην υπόθεση μπλέκεται και η δημοσιογράφος Χριστίνα Στεργίου (Βίκυ Παπαδοπούλου) η οποία προσπαθεί να λύσει κι αυτή, με τις δικές της μεθόδους, το μυστήριο πίσω από τις δολοφονίες, αλλά μέχρι στιγμής δεν την έχουμε δει να συνεργάζεται με τον Λαΐνη.
Love is in the air. Πέρα από το αίμα και το gore, ένα καινούργιο ειδύλλιο φαίνεται πως ξεκινά τόσο για τον ίδιο τον Λαΐνη με την καινούργια του γειτόνισσα, όσο και για τον Μπαρασόπουλο με μια μοριακή βιολόγο που δουλεύει στο τμήμα και την υποδύεται η Κατερίνα Διδασκάλου.
Στη σειρά πρωταγωνιστεί επίσης και μια γλυκύτατη γάτα η οποία καταφέρνει να τρυπώνει, από το δίπλα μπαλκόνι, στο διαμέρισμα του Λαΐνη με κάθε πρώτη ευκαιρία.
Πλάι στους πρωταγωνιστές της πρώτης ταινίας (Δαδακαρίδης, Βακούσης) προστίθεται σε βασικό ρόλο ο Πέτρος Λαγούτης που μας εξιστόρησε τον τρόπο που βρέθηκε στη σειρά: «Το έχω πει και άλλες φορές, είχα βρεθεί σχεδόν με το ζόρι, μετά από παράκληση μιας φίλης, στην πρεμιέρα του «Έτερος Εγώ» γιατί είχα αμφιβολίες για το ενδιαφέρον που μπορεί να είχε μια ελληνική αστυνομική ταινία. Όταν η ταινία τελείωσε, αγκάλιασα τον σκηνοθέτη, τον οποίο δεν γνώριζα ως εκείνη τη μέρα, και του είπα πως ότι κάνει στο μέλλον θα ήθελα να συμμετέχω. Έτσι γνωριστήκαμε και όταν μου πρότεινε το ρόλο για τη συνέχεια δεν το σκέφτηκα καθόλου. Είμαι ευτυχής και τυχερός που βρίσκομαι εδώ.»
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας, το μυαλό πίσω από όλα, επιστρέφει στη σύγκρουση νόμιμου και ηθικού, που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Έτερος Εγώ». «Το αιώνιο βάσανο του Έλληνα να προσπαθεί να δώσει μια ηθική ερμηνεία στο νόμο με βάση κάποιες άλλες αξίες, βασανίζει τους ήρωες και εδώ όπως βασανίζει και όλους μας στην καθημερινότητα». Σε ό,τι αφορά την ιδέα του σίκουελ, συμπλήρωσε: «Η ταινία έχτισε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο και αρχικά δεν ήθελα να προδώσω αυτή τη σχέση, γι’ αυτό και δεν υπήρχε κάποια ιδέα για σίκουελ στη λογική ότι οι συνέχειες είναι συνήθως κατώτερες της πρώτης ταινίας. Όταν προέκυψε η ιδέα για τη σειρά και η συνεργασία με την COSMOTE TV, που διασφάλισε ότι θα υπάρχει production value και διατήρηση μιας κινηματογραφικής αισθητικής, για μένα ήταν κάτι τρυφερό και ιντριγκαδόρικο το ότι θα ξανασυναντούσα αυτούς τους χαρακτήρες. Πολλά πράγματα μας δυσκόλεψαν πολύ κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ενώ το να φτιάξεις χρονικά κάτι που ισοδυναμεί με 4 ταινίες μέσα σε 55 μέρες, δε θα γίνονταν ποτέ χωρίς την υποστήριξη της παραγωγής».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε δωρεάν την ταινία «Έτερος Εγώ» στο Youtube (κάνοντας κλικ εδώ).
Μετά την πρώτη σεζόν της σειράς, στο νέο κύκλο επεισοδίων μία νέα σειρά δολοφονιών με θύματα φοιτήτριες έρχεται να ταράξει τους πανεπιστημιακούς κύκλους. Ο καθηγητής εγκληματολογίας Δημήτρης Λαΐνης (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης) έρχεται αντιμέτωπος με τις αστυνομικές αρχές, καθώς βασικός ύποπτος θεωρείται ο υποψήφιος Πρύτανης, συνεργάτης και φίλος του, Ηλίας Βελισσαράτος, τον οποίο υποδύεται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Όσο η ιστορία εκτυλίσσεται, οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη και μία καλοστημένη πλεκτάνη που συνδέει όλες τις υποθέσεις αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια. Το σενάριο είναι μία ιδέα του ΣωτήρηΤσαφούλια, το οποίο υπογράφει σε συνεργασία με την Κατερίνα Φιλιώτου. Η σειρά, η οποία πραγματοποιεί γυρίσματα αυτό το διάστημα σε περιοχές της Αττικής, αναμένεται να έρθει σύντομα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
~Λόγια 10 διάσημων Ελλήνων για τον πατέρα του Ελληνικού σινεμά:
1. “Έκανε το χρέος του σαν άνθρωπος, σαν δημιουργός και σαν Έλληνας. Το έθνος του χρωστάει πολλά και η τέχνη πολύ περισσότερα.”
Μάνος Κατράκης (Ηθοποιός)
2. “Η λατρεία του Φίνου για το σινεμά ήταν πρωτοφανής και αυτό είναι κάτι που δεν το είχα δει ποτέ στη ζωή μου και δεν πρόκειται να το ξαναδώ.”
Νίκος Κούρκουλος (Ηθοποιός)
3. “Δεν νομίζω να υπήρξε ηθοποιός που έπαιξε σε ταινία του Φίνου και να μην τον αγαπούσε. Τον σεβόμασταν και τον αγαπούσαμε για το μεράκι και για το πάθος που είχε στη δουλειά του.”
Αλέκος Αλεξανδράκης (Ηθοποιός)
4. “Πάντα με συγκινούσε, γιατί είχε πάθος για την δουλειά του. Ποτέ δεν τον είχα δει να κάθεται πίσω από ένα γραφείο, μα πάντα να μαστορεύει με τους βοηθούς του. Πολλές φορές σαν ήθελα να τον δω και μου λέγανε ότι βιδώνει ή ξεβιδώνει ένα μηχάνημα, έφευγα γιατί ήξερα πως για αυτόν ήταν ιερή στιγμή.”
Μάνος Χατζιδάκις (Συνθέτης)
5.”Ο Φίνος ήταν για μας ο πατέρας μας. Εύχομαι σε όσους ξεκινήσουν τώρα την σταδιοδρομία τους, να συναντήσουν στο δρόμο τους ανθρώπους με το ήθος, τη δύναμη και την κατάρτιση του Φίνου.”
Τζένη Καρέζη (Ηθοποιός)
6. “Ήταν πολυτάλαντος, ιδιοφυής, φίλος των πάντων και πάντων απτόμενος. Ό,τι ήταν η Τσινετσιτά για τη Ρώμη ήταν η «Φίνος Φιλμ» για την Ελλάδα.”
Σαράντος Καργάκος (Ιστορικός)
7. “Ο Φίνος μεγάλωσε πολλές γενιές, έζησε και δημιούργησε την άνοδο του Ελληνικού κινηματογράφου”
Κώστας Καζάκος (Ηθοποιός)
8. “Ο Φίνος ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, ένας σινεμάνιακ. Ήταν ένας ιεραπόστολος, όπου το σινεμά ήταν η θρησκεία του. ”
Νίκος Μαμαγκάκης (Μουσικός)
9. “Πολλές φορές βλέπαμε μαζί με τον Φίνο ταινίες συγκινητικές και τον έβλεπα που έτρεχαν τα δάκρια του. Με τα παιδιά ήταν παδί. Αφεντικό δεν ήταν ποτέ. Συμβούλευε τα παιδιά, τους ανθρώπους. Δούλευε μέρα νύχτα. Είχε έρωτα με τον κινηματογράφο.”
Γιώργος Καβουκίδης (Φωτογράφος)
10. “Δεν μένει πιά παρά να τον θυμόμαστε…”
Αλέκος Σακελλάριος (Σκηνοθέτης)
~Λίγα λόγια για τον ίδιο:
Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε το 1908 στην Τιθορέα Λοκρίδος. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όταν ο ίδιος ήταν ακόμα σε νηπιακή ηλικία. Ο πατέρας του είχε κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα και την επαρχία, με πιο γνωστή το Αλκαζάρ, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο θερινό σινεμά της Αθήνας. Ένα μέρος που αποτελεί σημείο αναφοράς στην πορεία του Φιλοποίμενα, αφού εκεί δέχθηκε τα πρώτα ερεθίσματα της έβδομης τέχνης, εκεί άρχισε να οραματίζεται…
Από παιδί, είχε πολλές ανησυχίες και ποικίλα ενδιαφέροντα. Ακολούθησε θεωρητικές σπουδές, σπουδάζοντας νομικά στην Αθήνα και ολοκληρώνοντας με ένα μεταπτυχιακό πολιτικών επιστημών στη Γερμανία.
Με όπλο την πίστη του και κινητήριες δυνάμεις το πάθος και τις γνώσεις του, ο Φίνος κατόρθωσε με την πολύτιμη αρωγή του φίλου του ηλεκτρονικού Ιωάννη Σαλίβερου να κατασκευάσει το 1935 σύγχρονο ηχοληπτικό μηχάνημα. Οι δυο τους, μαζί με τον Νόβακ και τον Παρασκευά, ξεκίνησαν το γύρισμα της ταινίας «Νερωμένο Κρασί», η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ο Φίνος δεν το έβαλε κάτω. Πείσμωσε και έβαλε πλώρη για την πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία! Το 1938, ίδρυσε τα «Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο». Τον Απρίλιο του 1940 βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία «Το Τραγούδι Του Χωρισμού».
Το φθινόπωρο του 1940 νοικιάζει ένα παλιό τριώροφο κτήριο στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Στουρνάρα. Στον τρίτο όροφο στήνει, με την αγαπημένη του Τζέλλα, το σπιτικό τους. Το υπόλοιπο κτήριο μετατρέπεται σε κινηματογραφικό στούντιο για να στεγάσει την κινηματογραφική επιχείρηση που σκόπευε να ιδρύσει.
Τον προλαβαίνει όμως ο πόλεμος. Εκείνος οδηγείται στο μέτωπο Οι ταινίες που γυρίζουν για τα «Επίκαιρα», απαθανατίζοντας τα κατορθώματα του στρατού μας, συναρπάζουν και εμψυχώνουν τον κόσμο. Με τη γερμανική κατοχή αυτά άλλαξαν αφού οι κατακτητές σταμάτησαν αμέσως όλους τους οπερατέρ των «Επικαίρων», επέταξαν τα κινηματογραφικά μηχανήματα του Φίνου και έψαχναν μανιωδώς να βρουν όλα τα νεγκατίφ των σκηνών του Αλβανικού μετώπου για να τα καταστρέψουν. Μπροστά σε αυτήν τη μανία των Γερμανών δεν γλίτωσαν ούτε τα στούντιο στο Καλαμάκι, τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ωστόσο, χάρη στη διορατικότητα του Φίνου, ο οποίος προέβλεψε τη θέληση των Γερμανών να βρουν τα νεγκατίφ, κατάφερε με τη βοήθεια ενός φίλου να σώσει και να κρύψει αρκετές κόπιες σε ασφαλές μέρος. Έτσι διασώθηκαν πολλά αρχεία με σκηνές από το Αλβανικό μέτωπο, τα οποία αποτελούν μέχρι σήμερα μοναδικά ιστορικά ντοκουμέντα.
Παρά τις δύσκολες εποχές κατάφερε να γυρίσει την ταινία: «Η Φωνή της Καρδιάς» παρ’ ότι χρειαστήκαν πολλές θυσίες, θαυμαστή επιμονή και απαράμιλλη αντοχή από όλους τους συντελεστές της για να ολοκληρωθεί. Ο Φίνος, εκτός των άλλων, φρόντιζε και για τη σίτιση όλων όσων συμμετείχαν στα γυρίσματα. Πρωταγωνιστής της ταινίας ήταν ο πιο καταξιωμένος ηθοποιός του θεάτρου στην Ελλάδα μέχρι σήμερα: ο Aιμίλιος Βεάκης. Μέχρι τότε, ο μεγάλος ηθοποιός είχε παίξει μόνο σε μια βουβή ταινία, την «Αστέρω». Οι υπόλοιποι ηθοποιοί είχαν ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια τους, με κάποιους ήδη καταξιωμένους, όπως ο Αλέκος Λειβαδίτης και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, και κάποιους άλλους που είχαν δείξει το ταλέντο τους και υπόσχονταν λαμπρή καριέρα, όπως ο Δημήτρης Χορν και η Καίτη Πάνου. Αυτή ήταν η πρώτη επίσημη ταινία της Φίνος Φιλμ και η επιτυχία της ήταν μεγαλειώδης. Όπως ο ίδιος ο Φίνος είχε τονίσει: «Η ταινία ήταν ένας εθνικός θρίαμβος». Και τα γεγονότα βεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό. Δεν ήταν μόνο ότι οι Έλληνες είδαν επιτέλους μία άρτια ομιλούσα ταινία και άψογη τεχνικά σε εικόνα και ήχο, αλλά αυτή η κατάκτηση ήρθε στην καρδιά της κατοχής, όπου η καταχνιά, η πείνα και ο θάνατος είχαν απλώσει το δίχτυ τους παντού. Η πρεμιέρα – στις 29 Μαρτίου 1943 – έμοιαζε με αντιστασιακό γεγονός, με την αίθουσα του κινηματογράφου REX στην οδό Πανεπιστημίου να γεμίζει ασφυκτικά. Μετά το τέλος της, οι θεατές ενθουσιασμένοι έκαναν λαμπαδηδρομία από τον κινηματογράφο μέχρι και τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Οι Γερμανοί, ανήσυχοι στην αρχή, πλησίαζαν το πλήθος με τα αυτόματα στο χέρι, τα οποία κατέβασαν όταν επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για μία εκδήλωση ενθουσιασμού. Η ταινία έκανε εισπρακτικό πάταγο, κόβοντας 102.237 εισιτήρια στις δύο κινηματογραφικές αίθουσες που προβλήθηκε, ενώ οι κριτικές ήταν διθυραμβικές. Η «Φωνή της Καρδιάς» αποτελεί την αφετηρία του σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου. Η τεράστια επιτυχία της ώθησε τον Φίνο να συνεχίσει και να ξεκινήσει τη συναρπαστική του πορεία, με το σήμα της FF να περάσει στη συνείδηση επτά γενεών Ελλήνων ως το απόλυτο σύμβολο της «Χρυσής εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου».
Τον Ιούλιο του 1944, ο πατέρας του Φίνου εκτελείται από τους Γερμανούς, ενώ ο ίδιος φυλακίζεται ως αντιστασιακοί.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, η ζωή του Φίνου είναι απόλυτα συνυφασμένη με την εταιρεία του. Όσα χρήματα κέρδιζε από τις ταινίες του, τα επένδυε στις επόμενες.
Όσο και αν ο Φίνος αφιέρωσε τη ζωή του αποκλειστικά στην 7η τέχνη, κάποιοι του καταλόγισαν πως δεν έκανε πολλές ταινίες “τέχνης”. Όπως δήλωσε σεσυνέντευξήτου, στόχος του ήταν να δημιουργήσει καλό, εμπορικό κινηματογράφο – κάτι που πέτυχε απόλυτα.
Ο Φιλοποίμην Φίνος είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης πολιτιστικής ιστορίας του τόπου μας. Το έργο του αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο «μαζικής κουλτούρας», χωρίς αυτό να σημαίνει χαμηλή καλλιτεχνική στάθμη. Η μεγαλύτερη απόδειξη είναι η αέναη αγάπη του κόσμου ανεξαρτήτως ηλικίας, που ψυχαγωγείται βλέποντας ακούραστα ξανά και ξανά αυτές τις ταινίες. Όπως, άλλωστε, έχει πει και ο ίδιος “Στο τέλος μιλάει το πανί”.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε ότι σας προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία στον ιστότοπό μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι είστε ικανοποιημένοι με αυτόν.Εντάξει!
