Η Ακρόαση: το νέο βιβλίο της Kim Hye-Jin στα ελληνικά

Στο εγχείρημα του εκδοτικού οίκου Ίκαρου να μεταφέρει στα ελληνικά έργα της κορεατικής λογοτεχνίας προστίθεται ένα ακόμα μυθιστόρημα: “Η ακρόαση” της Kim-Hye Jin. Μετά το βιβλίο “Η κόρη μου” της ίδιας συγγραφέως που κυκλοφόρησε το 2023, σε μετάφραση της Αμαλίας Τζιώτη βυθιζόμαστε ξανά σε μια ιστορία μελαγχολική μεν, βαθιά εσωτερική, στοχαστική που εγείρει θέματα που απασχολούν ανά καιρούς όχι μόνο την κορεάτικη, αλλά και κάθε σύγχρονη κοινωνία. Μεταξύ αυτών δεσπόζει το cancel culture, ο εκφοβισμός, αλλά και η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια.

Continue reading “Η Ακρόαση: το νέο βιβλίο της Kim Hye-Jin στα ελληνικά”

Η συνουσία: η ποίηση της συνύπαρξης του Πάνου Μυρμιγγίδη

Εντός της φετινής χρονιάς κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος η ποιητική συλλογή “Η συνουσία” του Πάνου Μυρμιγγίδη, τον οποίο ήδη γνωρίζουμε από προηγούμενά του έργα. Ωστόσο, αυτό που διαφοροποιεί και κάνει το έργο μοναδικό είναι η ξεχωριστή ανθολόγηση της σε τρία επιμέρους κομμάτια, εν είδει τριλογίας που αλληλοσυμπληρώνονται, συν-μελετώνται και συν-ουσιάζονται.

Continue reading “Η συνουσία: η ποίηση της συνύπαρξης του Πάνου Μυρμιγγίδη”

σΤα καλύτΕΡά μΑΣ: μια ποίηση για το τέρας της κατάθλιψης

Η κατάθλιψη, ένα τέρας, που τρώει τον άνθρωπο εντός και εκτός, για πολλά χρόνια αποτελούσε μια σκοτεινή περιοχή που μονάχα η τέχνη επιχειρούσε ανά καιρούς να φωτίσει. Αυτό κάνει και η ποιητική συλλογή της Γαβριέλλας Κασάπη με τίτλο “σΤα καλύΤΕΡά μΑΣ” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Με μια δυνατή γραφή ανοίγει την κλειστή πύλη αυτού του φαινομένου και με έντονη βιωματικότητα μας πιάνει από το χέρι και μας καθοδηγεί στον πολύπλοκο και προσωπικό λαβύρινθο που αν και φαντάζει σε πολλούς μακρινός και άγνωστος, είναι βαθιά ανθρώπινος και, τελικά, ποιητικός.

Continue reading “σΤα καλύτΕΡά μΑΣ: μια ποίηση για το τέρας της κατάθλιψης”

Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή

Αντί Προλόγου

Τα αυτοαναφορικά έργα, στα οποία και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Ιδίως, όμως, όσα είναι ικανά να αγγίξουν τις ταλαιπωρημένες σκέψεις και ψυχές, να τις ανακουνήσουν ενέχουν μια πιο ξεχωριστή θέση. Εκείνα, βέβαια, που μοιάζει να σου απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, κατανόησης, όπως άλλωστε κάνει πάντοτε η ποίηση, είναι λυτρωτικά. Στις βελονιές σκιάς της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά κανείς όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μονάχα δημιούργημα.

Continue reading “Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή”

Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο

Αντί Προλόγου

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Chie Hayakawa βασισμένο στην ταινία μικρού μήκους της ίδιας “Πλάνο 75” έκανε την είσοδό τους στις ελληνικές κινηματοραφικές αίθουσες. Με μνεία Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ των Καννών και τον Χάλκινο Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη φαρέτρα του μεταφέρει τον θεατή στην Ιαπωνία ενός πολύ κοντινού μέλλοντος, με έναν πληθυσμό που διαρκώς γηράσκει. Η χώρα θα υιοθετήσει τότε μια αμφιλεγόμενη πολιτική που θα γεννήσει διλήμματα στους πρωταγωνιστές, αλλά κυρίως στους θεατές που θα βρεθούν ενωπίον ερωτημάτων για την ύπαρξη, τη ζωή, το θάνατο, το γήρας και τον προορισμό μας στον κόσμο.

Continue reading “Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο”

“Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση

Αντί Προλόγου

Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο οσκαρικός δημιουργός ταινιών anime, όπως Spirited Away, Wind Rises, Howl’s Moving Castle, Kiki’s Delivery Service μας καλεί πάντα σε φανταστικούς κόσμους, όπου το αδύνατο και το ονειρικό, συναντά το ανθρώπινο και συναισθηματικό. Οι ταινίες διακρίνονται για το μαγευτικό animation, τις πανέμορφες εικόνες, και τη βαθιά ανθρώπινη αφήγηση. Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελεί και η τελευταία – σχεδόν αυτοβιογραφική- ταινία του, το “κύκνειο άσμα” του: “Το Αγόρι και ο Ερωδιός” (τίτλος στην αγγλική: “The Boy and the Heron”, τίτλος στην ιαπωνική: “Kimitachi wa dô ikiru ka”.

Continue reading ““Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση”

Για να διαβάζεται “Μόνο τη νύχτα” του Διονύση Αναλυτή

Αντί Προλόγου

Η νύχτα αποκαλύπτει όσα η μέρα επιχειρεί ύπουλα να αποσιωπήσει. Είναι η ώρα που γράφεται η ποίηση. Η συλλογή του Διονύση Αναλυτή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή “Μόνο τη νύχτα” μας πείθει πως η νύχτα είναι και η ώρα για να διαβάζεται η ποίηση. Το σκοτάδι απορροφά όλα εκείνα που το φως επιμελώς επιδεικνύει και τα μετουσιώνει. Οι σκέψεις γίνονται λέξεις στο χαρτί, οι ανησυχίες γίνονται εφιάλτες και οι επιθυμίες παθιασμένα όνειρα. Σε αυτούς τους ζοφερούς διαδρόμους θα περπατήσουμε μέσα στις σελίδες αυτού του έργου. Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση!

Continue reading “Για να διαβάζεται “Μόνο τη νύχτα” του Διονύση Αναλυτή”

Ο Ελαιοχρωματιστής: η πολύχρωμη ποίηση του Γιώργου Πισσάνη

Αντί Προλόγου

Στις πρώτες σελίδες της ποιητικής συλλογής “Ο Ελαιοχρωματιστής” του Γιώργου Πισσάνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά ο αναγνώστης 3 στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου: “Θα ‘ναι η ποίσις σπερματική/ Απόλυτα ερωτική/ Ή δεν θα υπάρχη”. Πράγματι στο βιβλίο που κρατήσαμε στα χέρια μας και μας συντρόφευσε πέραν του ολοκληρωτικού ερωτισμού είναι εμφανές αυτό το ποιητικό βάθος που λίγες φορές απαντά κανείς και ακόμα λιγότερες τον αγγίζει τόσο έντονα όσο μας άγγιξε η συγκεκριμένη συλλογή. Και θα γίνουμε πιο σαφείς.

Continue reading “Ο Ελαιοχρωματιστής: η πολύχρωμη ποίηση του Γιώργου Πισσάνη”

Αθήνα – Βρυξέλλες: μια διαδρομή ζωής στην ποίηση της Σοφίας Σταμπολίτη

Αντί Προλόγου

Χθες βρεθήκαμε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Σοφίας Σταμπολίτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ με τίτλο “Αθήνα – Βρυξέλλες” στη δεύτερη εκ των δύο πόλεων. Αυτή αποτέλεσε την εισαγωγή μας στον ποιητικό κόσμο ενός ανθρώπου μοιρασμένου μεταξύ δύο πόλεων, δύο χωρών, δύο συμπάντων που προσπαθεί να τα ισορροπήσει μέσα από την ποίηση, την αυτο- και ετεροπαρατήρηση και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Continue reading “Αθήνα – Βρυξέλλες: μια διαδρομή ζωής στην ποίηση της Σοφίας Σταμπολίτη”

ΟΙ “ΑΓΝΩΣΤΟΙ” ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ

Λίγα λόγια για τη ζωή του

Ο Νικόλαος Κάλας ή Νικήτας Ράντος με πραγματικό όνομα Νικόλαος Καλαμάρης γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1907 στη Λωζάνη της Ελβετίας. Ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη και της Ρόζας Καρατζά, η οποία καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά. Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Αργότερα, το 1933 έφυγε για το Παρίσι. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας μεταξύ Αθήνας και το Παρισιού, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939. Τότε έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για ένα χρόνο, και αργότερα μετέβη στη Νέα Υόρκη. Στη δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αφού τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α.. Μετά την εγκατάστασή του στη Νέα Υόρκη αφοσιώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά σε μια καινούρια δραστηριότητα, την τεχνοκριτική στην οποία θα διαπρέψει ιδιαίτερα, εγκαταλείποντας όχι μόνο την ποίηση αλλά στην ουσία και την κριτική δραστηριότητα στον τομέα αυτό, ενώ παραδίδει και μαθήματα Ανθρωπολογίας και Ιστορίας της Τέχνης για να ζήσει καθώς έχει στο μεταξύ απεμπολήσει την τεράστια πατρική του περιουσία. Έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του στις 31 Δεκεμβρίου 1988.

Continue reading “ΟΙ “ΑΓΝΩΣΤΟΙ” ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ”